مطابق بند ۹-۱۱-۲-۶ مبحث نهم مقررات ملی، در ساختمان‌های متعارف و تحت بارگذاری معمول، اگر ارتفاع تیر از مقادیر مندرج در جدول ۹-۱۱-۱ بیشتر باشد، محاسبه خیز الزامی نیست؛ مشروط بر اینکه تیر به اجزای غیرسازه‌ای مانند تیغه‌ها متصل نباشد. این مقادیر بر اساس نوع تکیه‌گاه مشخص شده‌اند (ساده، پیوسته، کنسول) و معمولاً به‌صورت نسبت طول دهانه به عددی مانند ۲۱ بیان می‌شوند. این ضابطه بر مبنای آرماتور با fy برابر ۴۲۰ مگاپاسکال ارائه شده و برای سایر مقاومت‌ها با ضریبی اصلاح می‌گردد. انتخاب ارتفاع مناسب تیر نقش مهمی در کاهش خیز و افزایش سختی خمشی دارد.

در ضوابط بهره‌برداری سازه‌های بتنی، کنترل ترک به‌ویژه در ناحیه کششی اعضایی نظیر تیر و دال اهمیت ویژه‌ای دارد. برخلاف عمق ترک که قابل کنترل نیست، عرض ترک پارامتر اصلی در ارزیابی عملکرد بهره‌برداری است، زیرا افزایش عرض موجب نفوذپذیری بیشتر و کاهش دوام می‌شود. از منظر میرایی نیز وجود ترک‌های ریز با تعداد زیاد، به‌واسطه باز و بسته شدن مکرر، میرایی مؤثر سازه را بهبود می‌دهد. آیین‌نامه جدید به‌جای محاسبه مستقیم عرض ترک، کنترل آن را از طریق محدودسازی فاصله آرماتورهای کششی خمشی انجام می‌دهد. این فاصله نباید از مقدار مینیمم بین دو رابطه تجربی وابسته به پوشش میلگرد (Cc) و تنش بهره‌برداری (fs) فراتر رود که محاسبه fs نیز با تقریب دوسوم fy ساده‌سازی شده است.

در صورت مشاهده ارور «Error in performing miRun Analysis» هنگام اجرای تحلیل در ETABS، ابتدا از منوی File گزینه‌های Export و سپس Import را اجرا کرده و فایل را دوباره بارگذاری کنید؛ این کار گاهی منشأ خطا را مشخص می‌کند. معمولاً این ارور زمانی رخ می‌دهد که از فایل نمونه استفاده شده و بارگذاری‌ها دارای خروج از مرکزیت‌هایی هستند که با تحلیل استاتیکی سازگار نیستند. اگر از تحلیل استاتیکی استفاده می‌کنید و خروج از مرکزیت زلزله‌های دینامیکی را اعمال کرده‌اید، آن موارد را حذف کرده و مجدداً تحلیل را اجرا کنید.